در
کتاب « ماموریت برای وطنم » شاه می گوید که دکتر مصدق با احداث راه آهن در
ایران مخالفت کرده و طوری که شاه صحبت کرده در نظر مخاطب مصدق شخصی ارتجاعی
و ضد پیشرفت به نظر می آید. اما با خواندن کتاب « خاطرات و تالمات دکتر مصدق »
دلیل مخالف ایشان را متوجه میشویم.
دکتر مصدق می گوید از سال 1304 تا 1306هروقت در مجلس راجع به این صحبت می شد من با آن مخالفت کردم چونکه خط خرمشهر- بندرشاه خطی است کاملا سوق الجیشی. در جلسه 2 اسفند 1305 مجلس شورا گفتم برای ایجاد راه دو خط بیشتر نیست : آنکه ترانزیت بین المللی دارد و ما را به بهشت می برد و راهی بمنظور سوق الجیشی ساخته شود و ما را به جهنم و علت بدبختی های ما هم در جنگ بین الملل دوم همین راهی بود که اعلیحضرت فقید ساخته بودند.
اکنون آنچه از این راه آهن ایران عاید میشود مبلغی در حدود 288 میلیون تومان است که 55 درصدش صرف هزینه های اداری که 15 هزار کارمند و 20 هزار کارگر از آن استفاده میکنند و45 درصد بقیه به مصرف تعمیرات رسیده است و از این بابت سودی عاید دولت نشده است.
ساختن راه آهن در این خط هیچ دلیل نداشت جز اینکه می خواستند از آن استفاده سوق الجیشی بکنند و دولت انگلیس هم در هر سال مقدار زیادی آهن به ایران بفروشد.
در آن روزهایی که لایحه راه آهن تقدیم مجلس شده بود دولت از عواید نفت 14 میلیون ذخیره کرده بود که من پیشنهاد دادم آن را صرف ایجاد کارخانه قندی بکنند و از خرید 22 میلیون تومان قند در سال که آنوقت وارد کشور میشد بکاهند.
این پیشنهاد مورد توجه قرار نگرفت چنانچه در ظرف آن 12 سال که کار ساختمان خط آهن طول کشید عواید نفت به منظور کارخانه قند رسیده بود رفع احتیاج از یک قلم بزرگ واردات رسیده بود و از عواید کارخانه قند هم میتوانستند خط راه آهن بین المللی را احداث کنند که باز هم عرض میکنم هر چه کرده اند خیانت است و خیانت.
دکتر مصدق می گوید از سال 1304 تا 1306هروقت در مجلس راجع به این صحبت می شد من با آن مخالفت کردم چونکه خط خرمشهر- بندرشاه خطی است کاملا سوق الجیشی. در جلسه 2 اسفند 1305 مجلس شورا گفتم برای ایجاد راه دو خط بیشتر نیست : آنکه ترانزیت بین المللی دارد و ما را به بهشت می برد و راهی بمنظور سوق الجیشی ساخته شود و ما را به جهنم و علت بدبختی های ما هم در جنگ بین الملل دوم همین راهی بود که اعلیحضرت فقید ساخته بودند.
اکنون آنچه از این راه آهن ایران عاید میشود مبلغی در حدود 288 میلیون تومان است که 55 درصدش صرف هزینه های اداری که 15 هزار کارمند و 20 هزار کارگر از آن استفاده میکنند و45 درصد بقیه به مصرف تعمیرات رسیده است و از این بابت سودی عاید دولت نشده است.
ساختن راه آهن در این خط هیچ دلیل نداشت جز اینکه می خواستند از آن استفاده سوق الجیشی بکنند و دولت انگلیس هم در هر سال مقدار زیادی آهن به ایران بفروشد.
در آن روزهایی که لایحه راه آهن تقدیم مجلس شده بود دولت از عواید نفت 14 میلیون ذخیره کرده بود که من پیشنهاد دادم آن را صرف ایجاد کارخانه قندی بکنند و از خرید 22 میلیون تومان قند در سال که آنوقت وارد کشور میشد بکاهند.
این پیشنهاد مورد توجه قرار نگرفت چنانچه در ظرف آن 12 سال که کار ساختمان خط آهن طول کشید عواید نفت به منظور کارخانه قند رسیده بود رفع احتیاج از یک قلم بزرگ واردات رسیده بود و از عواید کارخانه قند هم میتوانستند خط راه آهن بین المللی را احداث کنند که باز هم عرض میکنم هر چه کرده اند خیانت است و خیانت.
درصورت بیان « سرچشمه » و پاک نکردن 666
بهره بردن از عکس ها ، فیلم ها و مطالب این وبلاگ آزاد میباشد
بهره بردن از عکس ها ، فیلم ها و مطالب این وبلاگ آزاد میباشد
تنها روشنای این تاریخ سیاه ایشون بودند.
پاسخحذف