امان‌الله تاجیک خواننده ، آهنگساز ، نوازنده و نقاش چیره دست
ایرانی بود.
تاجیک در ۲۷ خرداد ۱۳۱۶ در اهواز بدنیا آمد و به تاریخ ۱۴ مهر ۱۳۶۶ در حالی که ۵۰ سال بیشتر
نداشت در شمال
ایران در کسوت سکوت و به دور از دنیای هنر چشم از جهان فروبست و در گورستان بهشت
زهرا تهران در قطعه ۹۶ ردیف ۳۰۵ شماره ۱۴ به خاک
سپرده شد.
او از همان دوران کودکی در کنار تحصیل به
کار هنری علاقه‌مند بود، در سن ۱۶ سالگی نواختن ساز عود را نزد پرویز فرصت
آموخت ، و در نوازندگی و خوانندگی فعالیت داشت ، او در آن زمان با دوستان خود گروه
ارکستری را به شرح زیر ترتیب داده بودند ( کاظم رزازان : نوازنده ویالون ، اسکندر
بیرجندی : سنتور ، هوشنگ کربلایی حسن : عود ۲ ، مهدی
نجفدری : ویالون ۲، صفدر علایی : تمپو ، جمشید
وحادی : فلوت و اکبر صدیف : نوازنده قانون ).
وی پس از پایان
تحصیلات متوسطه ، برای بالا بردن دانش موسیقی خود در سال ۱۳۵۳ به کلاس آزاد هنرستان موسیقی ملی رفت ، که در آن زمان ریاست آن با علی رهبری بود ، و مدت چهارسال و نیم در
این هنرستان در کلاس عود زیر نظر نصرالله زرین‌پنجه مشغول فراگیری تکمیلی این ساز
شد و ضمن فراگیری کامل ساز عود ، نواختن پیانو را هم در این هنرستان آموخت ،
و موفق به دریافت دوره چهارساله لیسانس رشته کارشناسی موسیقی ملی گردید.
او تنها خواننده موسیقی مردمی بود که فارغ التحصیل از
هنرستان موسیقی شد.
تاجیک بعدها در
اداره تعاونی روستایی تهران مشغول به کار گردید، که
از طرف آن سازمان به اهواز مأموریت پیدا کرد و چند سالی در آبادان و اهواز زندگی
کرد در اهواز نخستین آهنگ خود را به نام « رود کارون » را اجرا نمود ، شعر آن را جمشید احمدی فر ( سرپرست رادیو وقت اهواز
) سرود ، با آهنگسازی و نوازندگی عود توسط خودش ، و ارکستری شامل : امیر پازوکی :
ویالون ، جمشید وحادی : فلوت ، مهدی جهان بیگلو : سنتور و سیروس بانکی : تمپو اجرا
کرد ، که با استقبال فراوان همراه بود ، و تاجیک به شهرت رسید.
در دومین روز عید
سال ۱۳۴۴ در برنامه شما و رادیو ترانه « رود کارون
» و « رقص پروانه » را با نوازندگی پرویز یاحقی،
اکبر صدیف ، جمشید وحادی و بیژن شیرازی اجرا نمود که مورد توجه قرار گرفت.
پس از مدتی به
تهران بازگشت ، و فعالیت‌های خوانندگی خود را گسترش داد ، همچنین او در تهران نزد
استاد صادقپور هنر نقاشی را نیز فراگرفت ، که از او در
این رشته نیز آثار قابل توجه و دیدنی بر جای مانده است. از آهنگ‌های معروف وی می‌توان
به نخلستان و رود کارون و غم بی پایان اشاره کرد.
از دوستان هنرمندی که با او در خلق آثارش
همکاری داشتند می‌توان علی فیروزفر ، مجتبی میرزاده ، علی‌اکبر صدیف ، کاظم رزازان ، جمشید وحادی ، پرویز فرصت ، مصطفی مرادبختی و احمد هدایتی را نام
برد.
استاد تاجیک بجز هنر ، انسانی بسیار شوخ و
از مردانگی بالایی نیز برخوردار بود و همین مردانگی او بود که باعث شد تا در نیمه
های راه جلوی پیشرفت و معروفیتش گرفته شود.
ماجرا از این قرار بود که زنده یاد تاجیک
با محمد کریم ارباب قراردادی میبندد که در طی چندین شب همراه با نوازندگان خود در
کاباره ارباب برنامه اجرا کند و در نخستین شب برنامه متوجه میشود که به جای
ویالونیست خودش شخص دیگری روی صحنه است. پس از پرس و جو معلوم میشود که ارباب
ویالونیست او را بیرون کرده و نوازده دیگری را به درخواست یکی از رقاصه های خود به
جای او گذاشته.
تاجیک سر این موضوع با ارباب یکی به دو
کرده و چون ارباب نمیپذیرد تا نوازنده اش را برگرداند ، تاجیک برنامه اش را برهم
زده و حاضر نمیشود تا بر روی صحنه برود.
ارباب به تاجیک میگوید که اگر با او کنار بیاید به پول و شهرت خواهد رسید در غیر
اینصورت به کس دیگری هم اجازه نخواهد داد تا با او قرارداد ببندد.
و اینگونه شد که زنده یاد تاجیک دوستی و مردانگی را به معروف شدن ترجیه داد و با
این کار نام نیکی از خود در بین دوستان و دوستدارانش برجای گذاشت.
او پس از انقلاب مانند بسیاری از هنرمندان
ممنوع الکار شد و برای گذران عمر فروشگاه وسایل نقاشی کوچکی در تهران با نام « بوم
رنگ » باز کرده و خودش در آنجا کار میکرد و پس از چند سال مزرعه یکی از دوستان خود
بنام علی فیروزفر را در شمال ایران خرید و به آنجا نقل مکان کرد و در همانجا بود
که خبر مرگ او همه دوستان و دوستادارانش را در ماتم فروبرد.
روانش شاد و یادش گرامی باد.
چند نمونه از کارهای زنده یاد تاجیک :
عکس ها برگرفته شده از برگه فیس بوک
امان اله تاجیک
https://www.facebook.com/AmanollahTajik
فیلم پنجره با بازی بهروز وثوقی
نخلستان
آسمان دل
تو هم ای بی وفا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر