۱۳۹۳ مرداد ۱۶, پنجشنبه

پاسخ به مغلطه « آزادی های یواشکی » و « مبارزه گام به گام » !



پس از مقاله « آزادی های یواشکی ، اعتراضات آبکی ! » برخی از هم مهنان گرامی بصورت خصوصی برای من پیام فرستادند که مهم اعتراض کردن است ، هر چند که کوچک و یواشکی باشد و در کل همه این اعتراضات یواشکی بهم پیوسته و سیلی راه خواهد افتاد !

پاسخ من به این هم میهنان ، نقل قولی است از بزرگان ایرانزمین : آرزو بر جوانان عیب نیست !

من نمیدانم ، هم میهنانی که اینگونه فکر میکنند ، چند سال دارند و در کجا زندگی میکنند چنانکه اگر آنها ، کم کم هم سن و سال من بودند و اول انقلاب را بیاد داشتند ، میدانستند که آزادی های یواشکی پدیده جدیدی نیست و از همان نخستین ماه های پس از انقلاب ، آغاز شد !

از همان ماه های پس از انقلاب ، مشروب خوری ها بصورت یواشکی و قایمکی شد !
جشن گرفتن ، آهنگ گوش کردن و رقصیدن ، یواشکی و پنهانی شد !
معاشرت با جنس مخالف ، یواشکی شد !
دیدن فیلم های خارجی و حتی فیلمهای پیش از انقلاب ، یواشکی شد !
بحث سیاسی و انتقاد از شخص اول مملکت ، که از همان اولش هم ، یعنی از کودتای رضا شاه یواشکی بود فقط یک مدت کوتاه در زمان نخست وزیری دکتر مصدق بحث سیاسی و انتقاد از سران دولتی آزاد بود که در آن هم به یمن کودتای 28 امرداد ، تخته شد و تا همین امروز هم بصورت یواشکی انجام میشود !

و و و 

خوب حالا دوستان دل خوش کرده اند که این آزادی های یواشکی ره به کجا برد ؟

35 سال گذشت و مردم هنور یواشکی جشن میگیرند و یواشکی میرقصند و یواشکی در یک بیابان بی آب و علف که پرنده پر نمیزد ، روسری از سر برمیدارند و عقیده دارند که مبارزه گام به گام است و نهایتا جواب خواهد داد !













هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر